Żeby wiedzieć, że jest coś z nim nie tak, nie trzeba nawet pytać. Wystarczy tylko spojrzeć w jego pozbawione blasku jasne, niebiesko-fioletowe oczy. Ciemne wory pod oczami zdradzają jego problemy ze snem. Na jego bladej twarzy nieczęsto pojawia się uśmiech, jednak kiedy już zdarzy się ta rzadkość, obserwujący są w stanie zauważyć jego lekko krzywe, ostre zęby. Jedną z ciekawszych cech jego twarzy są niepasujące do siebie kolory brwi i włosów. Te pierwsze są gęste, grube i czarne, zaś te drugie mają odcień bardzo jasnego blondu, tylko trochę różniącego się od koloru jego jasnej skóry. Jego włosy sięgają ramion, głównie dlatego, że George'owi dawno odechciało się chodzić do fryzjera.
George stara się nie wyróżniać ubiorem z tłumu. Zakłada najczęściej ciemne, bezkształtne ubrania, które nie podkreślają jego wychudzonej sylwetki. Ma on wyraźną niedowagę, której ukrywanie jest trudne. Nie oznacza to, że chłopak nie próbuje tego robić przez noszenie ciuchów o rozmiar za dużych. To stwierdzenie jest wyjątkowo prawdziwe w przypadku jego ulubionej, czarnej bluzy, której rękawy są wystarczająco długie, by zasłonić jego kościste dłonie. Praktycznie nigdy się bez niej nie pokazuje, również ze względu na rany wszechobecne na jego rękach. Jego ciało pokryte jest bliznami wynikającymi z autodestrukcyjnych zachowań. Oprócz ramion większe ich skupiska występują na udach i biodrach chłopaka, których jak twierdzi sam Georgie, na szczęście nikt nie zobaczy.
Na początku znajomości George może wydawać się niemiły. Prawda jest taka, że zwyczajnie stara się unikać ludzi. Nie należy więc przejmować się tym, że stara się pozbyć towarzystwa krótkimi odpowiedziami; w końcu zrozumie, że nowy znajomy chce zostać przy jego boku. Zwyczajnie nie jest do tego przyzwyczajony. Przez całe życie był samotny, przez co teraz wątpi w możliwość znalezienia jakichkolwiek przyjaciół. Nie, żeby ich szukał; nie ma do tego motywacji. Niestety, temu nastolatkowi brakuje natchnienia nawet do zwykłych, codziennych czynności, a co dopiero spotkań z ludźmi. Właściwie jedyna rzecz, na której George się skupia, jest zakończenie własnego życia. Młodzieniec ten ma ciężki przypadek depresji. Najchętniej zniknąłby bez śladu. Obecnie wydaje się, że mogłoby się mu to nawet udać, patrząc na jego brak jakichkolwiek znajomości. Jedyną osobą, którą ma George jest jego matka. Na szczęście dla niej, jej syn jest nieśmiertelny.
George jest cichy i nie narzuca swojej obecności innym. Właściwie radykalnie unika czegokolwiek, co mogłoby sprawić, że ktoś inny czułby, że nastolatek wymaga od nich jakiegokolwiek nakładu energii. W związku z tym nigdy nie prosi o pomoc, nieważne jak małą. Jest pesymistą i szczerze wierzy, że jego życie nigdy nie stanie się lepsze. Jest wobec niego pasywny i akceptuje każde przyszykowane przez los cierpienie. Nie stara się o zmianę. We wszystkim widzi coś negatywnego, zwłaszcza w sobie.
Chłopak jest osobą bardzo emocjonalną, chociaż skrytą. Z trudem czeka z płaczem do momentu, w którym nikt nie będzie mógł go zobaczyć. Łatwo go skrzywdzić, chociaż rozpoznaje, czy ktoś miał dobre intencje. Sama chęć bycia miłym dla niego jest dla niego ważna. Wobec osób, które zazwyczaj traktują go dobrze, czasem nie potrafi być asertywny. Boi się ich reakcji, odrzucenia z ich strony. W związku z tym pozwala im na więcej, niż powinien. Szybko zapomina i wybacza.
W sercu George'a kryje się chęć otrzymania pomocy. Sam o nią nie poprosi i nie przyzna się do tego, że jej chce, jednak w głębi duszy chciałby, żeby coś się zmieniło. Niestety, jest on osobą spragnioną rutyny. Przyzwyczajenie do cierpienia zadawanego mu przez los, a także przez samego siebie sprawia, że boi się zmian. George nie wie też, jak właściwie wygląda życie bez depresji. Stała się ona częścią jego tożsamości, bez której nie czułby się sobą, a przynajmniej tak sądzi.
George jest inteligentny, chętnie wdaje się w dyskusje na tematy związane z nauką. Chłopak wydaje się poważny, jednak to głównie dlatego, że po prostu nigdy nie ma odpowiedniego humoru do żartów. Jest dobry w słuchaniu ludzi, ale nie lubi dawać rad, ponieważ nie uważa się za wystarczająco kompetentnego. Swoje małe zasoby energii woli wydawać na zajmowanie się innymi, lubi czuć się przydatny. George to generalnie miła osoba, która stara się nie krzywdzić nikogo poza sobą.
Z perspektywy jego samego, George nie posiada żadnych nadprzyrodzonych mocy. Uważa, że jest zwykłym człowiekiem, a jego zdolność do przeżycia czegokolwiek to zwykłe szczęście. Niestety, tak na prawdę jest osobliwością, której specjalne cechy są odwrotnością jego pragnień.
Więź pomiędzy ciałem i duszą George'a można opisać jako duch opętujący własne, martwe ciało. Ponieważ jego dusza dalej znajduje się w jego ciele, funkcjonuje on jak normalna osoba. Jego życie różni się od innych jednym detalem. Młodzieńca nie da się zabić. Kiedy "umiera", po jakimś czasie po prostu wstaje, jakby nic się nie stało. W końcu nie da się zginąć dwa razy.
Niewiedza o swoim stanie powstrzymuje George'a od rozwinięcia swoich możliwości. W teorii nic nie trzyma go w jego ciele; mógłby z niego na jakiś czas wyjść, byle tylko uważał, by nie uszkodzić więzi między sobą a jego fizyczną formą. Jeśli opuściłby swoje ciało, mógłby wpływać na świat w taki sam sposób jak duchy. Niestety, póki jest on nieświadomy tej umiejętności, nie będzie w stanie nauczyć się jej używać.
Oprócz niefortunnej nieśmiertelności, George posiada zdolności artystyczne. Od małego interesuje się sztuką, a przelewanie swoich uczuć na płótno to jego jedyny zdrowy sposób na radzenie sobie z nimi. Niestety, rzadko kiedy ma wystarczająco motywacji by zacząć pracę nad nowym dziełem.
Historia każdego człowieka zaczyna się z dwojgiem osób, które (świadomie lub nie) popełniły błąd. Jedną z takich par byli rodzice George'a, którzy w momencie urodzin ich dziecka mieli szesnaście lat. Oczywiście jedyną osobą, która musiała ponieść konsekwencje za ich wspólny czyn, była jego matka. To na nią spadł obowiązek samotnego wychowywania George'a, którego nienawidziła za zrujnowanie jej przyszłości. Przez brak pomocy ze strony rodziny, po jakimś czasie nastolatka wraz ze swoim dzieckiem stali się bezdomnymi żebrakami.
Przez wcześniejsze doświadczenia i żałosne warunki życia w głowie matki George'a pojawił się ciężki do opisania bałagan. Popadła w depresję i nabyła parę uzależnień, których utrzymywanie nie pomagało w wydostaniu się z ciężkiej sytuacji życiowej. Obwiniała za to wszystko swojego syna i jej nienawiść do niego rosła.
Tak jak każde inne dziecko, George dużo płakał. Po paru nieprzespanych przez to nocach psychika jego matki kompletnie się złamała. Wściekłość odczuwana przez nią sprawiła, że nastolatka zabiła własnego syna przez potrząsanie jego małym ciałem. W końcu płacz ustał. Nie sprawiło to jednak, że dziewczyna mogła w końcu zasnąć. Wręcz przeciwnie; praktycznie natychmiast zrozumiała ona swój błąd. Było jednak za późno na jakikolwiek ratunek. Trzymała martwe ciało swojego dziecka blisko siebie, modląc się o drugą szansę.
Po paru minutach błagania bogów o pomoc wydawało się, że została wysłuchana. Do ciała niemowlaka wróciła jego dusza, a wszelkie symptomy związane ze śmiercią zniknęły. Od tamtego momentu matka George'a nawróciła się i postanowiła stać się najlepszą matką, jaką tylko potrafi być. Mimo że udało jej się zdobyć pracę i wynająć malutkie mieszkanie, dalej miała problemy psychiczne. Poczucie winy związane ze śmiercią George'a niszczyło jej psychikę, przez co nie mogła zawsze być najlepszym rodzicem.
George spędził dzieciństwo w brudnym domu, do którego sprzątania brakowało matce motywacji. Nie był nauczony, jak powinno wyglądać miejsce, w którym się żyje. Kiedy chłopiec nie był w szkole, jego mama zamykała go w mieszkaniu, ponieważ bała się o jego bezpieczeństwo. Idea stracenia go ponownie ją przerażała. Rezultatem tego był fakt, że widział on każdy słaby moment swej matki. Próbowała oczywiście przestać brać narkotyki, jednak jej walka z uzależnieniami była ciężka. George był świadkiem tego, jak wiele razy popadała z powrotem w nałogi. Od początku na jego ramionach spoczywała odpowiedzialność wyciągania jej z nich, bycia jej motywacją do poprawy swojego zachowania.
George'owi brakowało nie tylko wiedzy na temat dbania o swoje otoczenie. Nie potrafił też dbać o samego siebie. Nie był nauczony żadnej higieny, co dla dzieciaków z klasy było jednym z powodów do gnębienia go. Szkoła zmieniła się dla niego w piekło. Obelgi, pobicia i wykluczenie stały się dla niego codziennością.
Ilość problemów, z którymi chłopak się zmagał w tak młodym wieku sprawiła, że sam zaczął zmagać się z depresją. Pojawiły się u niego zachowania autodestrukcyjne, ukrywane przed każdą dorosłą osobą w jego życiu. Był ze swoją sytuacją sam. Doprowadziło to do paru prób samobójczych, jednak ku jego niezadowoleniu – niezależnie od metody, George zawsze budził się cały i tego samego dnia musiał iść do szkoły, by dostać kolejną dawkę codziennego cierpienia.
Z biegiem czasu jego życie uległo jednak pewnej poprawie. Jego matce udało się ostatecznie wyjść z uzależnień i rozwiązać parę problemów psychicznych. Zrozumiała też wzrastającą potrzebę niezależności nastolatka, dzięki czemu zaczęła pozwalać mu wychodzić poza dom. Dzięki pieniądzom zaoszczędzonym na braku potrzeby zakupu narkotyków udało się zwiększyć standard życia chłopca i jego matki.
Niestety, mimo poprawy warunków, psychika George'a została zniszczona już dawno temu. Przestał wierzyć w możliwość zmienienia własnego stanu. Myśli samobójcze to dla niego codzienność, jednak dalej nigdy nie udało mu się doprowadzić do własnej śmierci... najpewniej dlatego, że już jest martwy. Jednak o tym lepiej mu nie mówić; jedyna nadzieja, jaka mu została, to ta, że kiedyś jego cierpienie się skończy.
Anna Schmidt - Anna stara się być dobrą matką. Chociaż na początku jego życia wyrządziła mu wielkie szkody, George jest w stanie jej wybaczyć. Wie, że jego mama nie jest złą osobą, po prostu znalazła się w trudnej sytuacji. Poza tym, chłopak zdaje sobie sprawę z tego, że kobieta nie była wtedy do końca dojrzała. Nastolatek obecnie jest starszy niż jego mama była w momencie jego narodzin. Dawno wybaczył jej wszystkie jej błędy z przyszłości. Anna zdaje sobie sprawę z problemów psychicznych syna, jednak stara się udawać, że tego nie widzi. Utrzymywanie się w fałszywej rzeczywistości jest łatwiejsze niż zmierzenie się z trudami realiów, a George nie zamierza próbować jej uświadamiać w jak złym stanie się znajduje.
- Jego problemy z odżywianiem nie wynikają z braku pewności siebie, a z poczucia, że nie zasługuje na jedzenie. Ma wrażenie, że je marnuje.
- Ma niedobory wapnia i magnezu, co oznacza, że jest wielkim fanem mleka czekoladowego. Kocha kakao.
- Zmaga się z zespołem depersonalizacji-derealizacji.
Postać stworzona przez:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz